Blog

Soms lijkt er op het eerste gezicht weinig ruimte voor contact. Deze cliënt leeft al jaren in zijn eigen wereld, waar maar weinig mensen worden toegelaten. Het opbouwen van vertrouwen ging langzaam en vroeg om een andere benadering. Niet via gesprekken, maar via kleine, betekenisvolle gebaren. Een koekje, een kop koffie, samen muziek luisteren. Juist die kleine momenten brachten verbinding. En daarmee ook een waardevol besef: er echt zijn voor iemand, is soms het belangrijkste wat je kunt doen.

Gerard Vonk verteld over zijn ervaringen; als 5 jaar is hij vrijwillig-mentor bij Mentorschap Rotterdam. Geen Geraniums of Sanseveria's maar afstemming zoeken en een band opbouwen.

Een oplettende begeleider ziet blauwe plekken bij een cliënt en kiest ervoor om niet weg te kijken, maar met zorg te handelen. Door rustig door te vragen en alert te blijven, durft de cliënt uiteindelijk te vertellen over een ongewenste aanraking. De mentor komt direct in actie, luistert zonder oordeel en zet de juiste stappen richting hulpverlening en het meldpunt. Dankzij de zorgvuldige verslaglegging en betrokkenheid van het team wordt de cliënt beschermd en krijgt haar verhaal de erkenning die het verdient. Deze situatie onderstreept het belang van alertheid en samenwerking binnen de zorg om veiligheid te waarborgen.