Mentorschap bij dementie is een constant balanceren tussen verlangens en grenzen. Herman kan vriendelijk en vrolijk zijn, maar ook boos en nors. Het vraagt geduld, begrip en afstemming met de zorg om zijn autonomie te respecteren, terwijl we hem blijven steunen. Dit verhaal laat zien hoe kleine acties en heldere afspraken een groot verschil maken in het leven van iemand met dementie.
Elke werkdag als coördinator bij Stichting Mentorschap Rotterdam is anders. Soms sta ik bij een uitvaart, soms bij de rechtbank, en tussendoor begeleid ik vrijwilligers, werk ik dossiers bij of geef ik trainingen. Geen dag verloopt hetzelfde, en juist daarin schuilt de dynamiek en de betekenis van ons werk: zorgen dat cliënten gehoord worden en dat vrijwilligers gesteund worden in hun rol.
Soms schuilt ontroering in de meest eenvoudige momenten. Een kopje thee, een glimlach, een klein feitje dat ineens weer boven komt drijven. Tijdens mijn bezoek aan haar gebeurt precies dat: een sprankje helderheid dat door de mist breekt — en me raakt meer dan ik had verwacht.