Zien, luisteren, handelen

Een oplettende begeleider ziet blauwe plekken bij een cliënt en kiest ervoor om niet weg te kijken, maar met zorg te handelen. Door rustig door te vragen en alert te blijven, durft de cliënt uiteindelijk te vertellen over een ongewenste aanraking. De mentor komt direct in actie, luistert zonder oordeel en zet de juiste stappen richting hulpverlening en het meldpunt. Dankzij de zorgvuldige verslaglegging en betrokkenheid van het team wordt de cliënt beschermd en krijgt haar verhaal de erkenning die het verdient. Deze situatie onderstreept het belang van alertheid en samenwerking binnen de zorg om veiligheid te waarborgen.

Een paar blauwe plekken. Op zichzelf niet alarmerend, maar toch… ze vallen op. Een begeleider ziet ze. En in plaats van weg te kijken of door te haasten, staat die even stil. Met aandacht. Met zorg. De plekken worden vastgelegd, niet uit wantrouwen, maar uit betrokkenheid. En juist dat zet iets in beweging.

De begeleider stelt vragen. Rustig, met respect voor het tempo van de cliënt. Er komen geen directe signalen naar boven, maar iets blijft hangen. Een onderbuikgevoel. Want soms zeggen stiltes, blikken of gebaren meer dan woorden ooit kunnen.

Twee weken later komt het verhaal. De cliënt durft het te delen. Er is iets gebeurd – een aanraking die niet goed voelde. Sindsdien slaapt ze slecht. Ze voelt angst. Onveiligheid.

De mentor staat naast haar, en gaat voorop.

Vanaf dat moment begint een nieuwe, cruciale fase. De mentor – haar wettelijke vertegenwoordiger – luistert. Zonder oordeel. Met open hart. En ze handelt. Ze komt op voor de cliënt, bewaakt haar grenzen, beschermt haar, en neemt het voortouw richting hulpverlening en het meldpunt.

Er volgt een gesprek. De cliënt krijgt de ruimte om haar verhaal te doen, op haar eigen manier. In een sfeer van veiligheid, waar ze gezien én geloofd wordt. Er is erkenning: wat zij heeft meegemaakt, is niet oké.

Meerdere partijen raken betrokken. Het is lastig om sluitend bewijs te verzamelen, maar het zorgvuldige werk van de begeleiders en de mentor maakt verschil. Hun vastlegging, de foto’s, hun betrokkenheid – het geeft stevigheid aan het verhaal.

De melding betekent veel.

Voor de bescherming van de cliënt. Voor de alertheid binnen de zorg. En voor de bredere context waarin veiligheid niet alleen een woord is, maar een verantwoordelijkheid. Iets waar we samen voor staan. Elke dag opnieuw.

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *