Direct contact? Bel een coördinator.
Meer dan woorden: een tekening als gebaar van vertrouwen
Soms is taal een brug, en soms lijkt het een muur. Maar zelfs als we elkaar niet letterlijk kunnen verstaan, kan er een veelzeggend contact ontstaan. Dit verhaal laat zien dat vertrouwen, warmte en kleine gebaren vaak meer zeggen dan woorden ooit zouden kunnen.
Als coördinator krijg ik een bijzondere aanmelding: een cliënt die uitsluitend Papiaments spreekt. Toevallig heb ik op dat moment een Antilliaanse vrijwillige mentor in mijn caseload. Dat voelt meteen als een passende match.
Tijdens het intakegesprek — waarbij gelukkig een Antilliaanse begeleider van de cliënt aanwezig is — leer ik hem een beetje kennen. Daarna bel ik de mentor op en koppel haar aan hem. Bij de eerste ontmoeting hebben ze meteen een warm gesprek in hun eigen taal. Ik kan het niet verstaan, maar ik zie en voel de klik. Dat maakt me blij.
Na verloop van tijd moet deze mentor helaas stoppen met haar vrijwilligerswerk bij Stichting Mentorschap Rotterdam e.o. vanwege gezondheidsredenen. Totdat ik een nieuwe Papiaments sprekende mentor vind, neem ik als coördinator zelf de rol op me. Iedere keer als ik op bezoek ga, sluit de persoonlijke begeleider van de zorginstelling aan. Hij spreekt zowel Papiaments als Nederlands en helpt als tolk. Zo weet ik toch hoe het gaat met mijn cliënt, en kan ik hem op een goede manier ondersteunen.
Op een dag, na een fijn gesprek, staat de cliënt ineens op en zegt dat hij mij graag zijn kamer wil laten zien. Ik voel me vereerd en loop met hem mee. Zodra ik binnenstap, kijk ik mijn ogen uit: de kamer is kleurrijk ingericht, vol spullen die duidelijk betekenis voor hem hebben. Aan de muren hangen prachtige tekeningen. In zijn vrije tijd kleurt hij namelijk heel graag. Het geeft zijn kamer niet alleen kleur, maar ook persoonlijkheid en warmte.
Voordat ik weg wil gaan, loopt hij naar de muur en haalt één van zijn tekeningen eraf. Hij geeft hem aan mij, met een brede glimlach. Het is een eenvoudig gebaar, maar het raakt me diep. Ik glimlach terug en neem de tekening dankbaar aan. Voor mij zegt dit meer dan honderd gesproken woorden.
Ook al kunnen we elkaar niet verstaan in taal, er is duidelijk contact. We begrijpen elkaar op een ander niveau: via gebaren, via blikken, via de warmte die iemand kan uitstralen. Dit moment bevestigt voor mij dat mentorschap niet draait om de juiste woorden, maar om oprechte aandacht en aanwezigheid.
Het voelt bijzonder om juist voor hem mentor te mogen zijn. Want soms zegt een tekening meer dan woorden ooit zouden kunnen.