Contact in kleine stappen

Soms lijkt er op het eerste gezicht weinig ruimte voor contact. Deze cliënt leeft al jaren in zijn eigen wereld, waar maar weinig mensen worden toegelaten. Het opbouwen van vertrouwen ging langzaam en vroeg om een andere benadering. Niet via gesprekken, maar via kleine, betekenisvolle gebaren. Een koekje, een kop koffie, samen muziek luisteren. Juist die kleine momenten brachten verbinding. En daarmee ook een waardevol besef: er echt zijn voor iemand, is soms het belangrijkste wat je kunt doen.

Al vele jaren woont deze cliënt bij Antes. Een man die leeft in zijn eigen, kleine wereld – en daar maar weinig mensen in toelaat. Sinds iets meer dan een jaar bezoek ik hem. In het begin was het lastig om contact te maken. Zijn spanningsboog was kort, zijn aandacht snel weer weg. Open gesprekken zaten er niet in. Maar door het stellen van gesloten vragen kon ik stukje bij beetje toch een beeld krijgen van wie hij is, en wat hem helpt.

Wat opviel, was dat de vaste structuur die hem werd aangeboden veel rust gaf in zijn dagelijks leven. Daar hoefde ik als mentor weinig aan toe te voegen. Alles leek te lopen. En toch bleef ik achter met een onbevredigd gevoel. Wat is dan mijn meerwaarde? Waar zit mijn plek in zijn leven?

Het antwoord bleek in de kleine dingen te liggen.

Ik begon koek voor hem mee te nemen. We dronken samen een kop koffie. Soms luisterden we gewoon naar zijn favoriete muziek. Geen grote gesprekken, geen diepe analyses – gewoon er zijn. Aandacht, op een manier die bij hém past. En ik zag wat het met hem deed. Zijn blik werd helderder, zijn energie veranderde. Hij begon te lachen. En dat doet hij nu nog steeds – luid en duidelijk – als ik binnenkom. Ook het afscheid is hartelijk. Er is contact ontstaan, op zijn voorwaarden.

En ik? Ik voel nu rust. Tevredenheid. Omdat ik zie dat het werkt. Omdat ik weet: er zijn voor iemand, écht aanwezig zijn, is soms al meer dan genoeg.

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *