Soms schuilt ontroering in de meest eenvoudige momenten. Een kopje thee, een glimlach, een klein feitje dat ineens weer boven komt drijven. Tijdens mijn bezoek aan haar gebeurt precies dat: een sprankje helderheid dat door de mist breekt — en me raakt meer dan ik had verwacht.
Als mentor kom je soms in situaties terecht waarin regels en maatregelen niet langer passen bij iemands ontwikkeling. In deze blog deel ik het verhaal van een cliënt die, ondanks een jarenlange beperkende maatregel en wisselende woonplekken, laat zien wat er mogelijk is met de juiste begeleiding, een veilige omgeving en vertrouwen. Zijn weg naar zelfstandigheid en welzijn is niet vanzelfsprekend, maar toont de kracht van mensgerichte zorg, preventieve ondersteuning en samenwerking. Een verhaal over veerkracht, keuzes durven maken en vooral: blijven geloven in groei.
Bijna 75 jaar, al 30 jaar wonend in een appartement bij een organisatie voor verstandelijke gehandicapten. Het gaat goed, maar wat als het op een dag minder wordt…..want de leeftijd gaat een rol spelen.
Soms betekent mentorschap méér dan meedenken over zorg of het bewaken van belangen. Soms gaat het om iets kleins — of juist iets heel groots — waar het hart van een cliënt aan vastzit. In dit verhaal lees je over een vrouw met dementie, haar trouwe hond, en de zoektocht naar een nieuw thuis voor beiden. Over vertrouwen dat groeit, zorgen die gedeeld worden, en hoe een knuffel bij het bed soms net zo belangrijk is als een handtekening op papier.
In de zorg draait het niet om regels en systemen, maar juist om mensen. Dit verhaal gaat over ouders die jarenlang strijden voor hun kind, maar merken dat het op een gegeven moment te veel wordt. Over een zoon die ondersteuning nodig heeft, en over een mentor die met zorg, geduld en betrokkenheid probeert te luisteren naar álle stemmen aan tafel.
Dit verhaal geeft een inkijkje in een gesprek waarin belangen soms botsen, emoties voelbaar zijn, maar uiteindelijk verbinding ontstaat. Waar vertrouwen groeit — niet alleen bij de cliënt, maar ook bij een vader die zijn kind voorzichtig toevertrouwt aan iemand anders.
In een tijd waarin ouderen steeds langer thuis wonen, speelt vertrouwen een grote rol. Dit verhaal neemt je mee in een ontmoeting tussen een mentor en een dame van 79 jaar oud; haar echtgenoot is ze verloren en haar 3 kinderen willen geen contact. Ze gaat achteruit; haar geheugen laat haar steeds meer in de steek.
Een kennismaking vol kleine vergissingen, onverwachte wendingen en oprechte momenten van contact. Over verdwalen in de tijd, samen lachen om een oud boodschappenbriefje, en de kracht van simpelweg aanwezig zijn.