Categorie Mentorschap

Soms neemt het leven onverwacht een scherpe wending, waardoor alles wat vanzelfsprekend leek, ineens op losse schroeven komt te staan. Zo verging het mij na een auto-ongeluk waarbij ik hersenletsel opliep. Werken kon niet meer — en dat was niet alleen een praktische verandering, maar ook een emotionele zoektocht. Want wat doe je, als je ineens niet meer mee kunt draaien op de manier die je gewend was?

Toch bleef diep vanbinnen het verlangen bestaan om van betekenis te zijn. Om er voor iemand te kunnen zijn. In dit blog vertel ik hoe ik via vrijwilligerswerk opnieuw invulling vond aan die wens — en hoe de bijzondere band met Frits, al vijftien jaar mijn cliënt, mijn leven verrijkt.

Soms kom je als mentor iemand tegen die je hart raakt. Iemand bij wie je merkt: hier draait het echt om nabijheid, geduld en een flinke dosis humor. Nellie is zo iemand. Vanaf het eerste kopje koffie op haar bank tot de dansjes in het verpleeghuis: onze band is bijzonder. In dit verhaal neem ik je mee in haar leven – en een beetje in het mijne – waarin het niet altijd makkelijk is om de juiste keuzes te maken, maar waar liefdevolle zorg, vrolijke momenten en oprechte aandacht altijd centraal staan.

In de ouderenzorg draait het vaak om grote thema’s: gezondheid, veiligheid, zorgplannen. Maar tijdens mijn werk als mentor word ik er keer op keer aan herinnerd hoe belangrijk juist de kleine dingen zijn. Een goed gesprek, een helpende hand, of iets simpels als weten hoe laat het is. Hieronder mijn eerste ontmoeting met dhr. V. – een ontmoeting die me liet zien hoe een beetje aandacht en creatief meedenken al een groot verschil kunnen maken.

Soms komt alles tegelijk. Een telefoontje op vrijdagmiddag. Een ontslag uit het ziekenhuis. En een gevoel dat er meer nodig is dan alleen vervoer naar huis.
Als mentor ben ik dan ineens een schakel tussen werelden: zorg en thuis, beleid en praktijk, haast en aandacht. In dit verhaal neem ik je mee in de thuiskomst van mevrouw O. – een vrouw met dementie, zonder netwerk, maar met mensen die wél willen meedenken.
Het is geen heldenverhaal. Wel een verhaal over vasthouden, afstemmen en op tijd de juiste vragen stellen. Over hoe kleine schakels samen een groot verschil maken.

Als mentor sta je vaak naast iemand, niet ervoor. Je probeert te luisteren, aan te sluiten, te begrijpen. Maar wat als iemands wens haaks staat op wat goed en veilig is? Wat als 'thuis' geen plek meer is om naar terug te keren, maar iemand dat zelf niet (meer) ziet?
In dit verhaal neem ik je mee in een intens traject met een bijzondere cliënt. Een vrouw met een verleden van verslaving en vervuiling, maar ook met een glimlach die terugkomt zodra ze weer opbloeit in een veilige omgeving. Het is een verhaal over keuzes maken die wringen, over botsende belangen en over de menselijke kant van mentorschap.

Soms ontmoet je iemand die je direct raakt, zonder dat hij daar zelf veel voor hoeft te doen. Meneer L. is zo iemand. Een lieve, rustige man die weinig vraagt, maar des te meer zegt tussen de regels door. Sinds ik zijn mentor ben, leer ik hem steeds beter kennen. In dit verhaal neem ik je mee in een klein, alledaags moment dat juist daardoor zo waardevol is. Een gesprek, een tijdschrift, een traan – en de kracht van oprechte aandacht.

Sommige levensverhalen laten je niet los. Ze raken je, frustreren soms, maar laten vooral zien hoe krachtig en eigen iemand kan blijven – ook in kwetsbare omstandigheden. Dit is het verhaal van een dame met een bewogen leven, veel verlies, maar ook een onmiskenbare wilskracht en eigenheid. Als mentor loop ik een tijdje met haar mee. Een tijd vol zorgen, maar ook vol warme, menselijke momenten.

Soms kom je als mentor bij mensen thuis waarvan je van tevoren hoort dat het “lastig” kan zijn. Maar achter die eerste indruk zit vaak een verhaal, en soms zelfs een heel leven dat openbloeit zodra je de tijd neemt om écht te luisteren. Dit is zo’n ontmoeting, bij een bijzondere dame die me meteen raakte.

In mijn werk als mentor gaat het vaak om de praktische zaken: verzorging, verpleging, behandeling en begeleiding. Maar soms is het juist de persoonlijke aandacht, dat kleine extraatje, dat het grootste verschil maakt. In dit verhaal vertel ik je hoe een vrij eenvoudige daad – een beetje creatief denken en handelen – het leven van mijn cliënt Marlies een stukje mooier maakte. Want soms is het de moeite waard om even buiten de lijntjes te kleuren.