Categorie Mentorschap

Als mentor sta je vaak naast iemand, niet ervoor. Je probeert te luisteren, aan te sluiten, te begrijpen. Maar wat als iemands wens haaks staat op wat goed en veilig is? Wat als 'thuis' geen plek meer is om naar terug te keren, maar iemand dat zelf niet (meer) ziet?
In dit verhaal neem ik je mee in een intens traject met een bijzondere cliënt. Een vrouw met een verleden van verslaving en vervuiling, maar ook met een glimlach die terugkomt zodra ze weer opbloeit in een veilige omgeving. Het is een verhaal over keuzes maken die wringen, over botsende belangen en over de menselijke kant van mentorschap.

Soms ontmoet je iemand die je direct raakt, zonder dat hij daar zelf veel voor hoeft te doen. Meneer L. is zo iemand. Een lieve, rustige man die weinig vraagt, maar des te meer zegt tussen de regels door. Sinds ik zijn mentor ben, leer ik hem steeds beter kennen. In dit verhaal neem ik je mee in een klein, alledaags moment dat juist daardoor zo waardevol is. Een gesprek, een tijdschrift, een traan – en de kracht van oprechte aandacht.

Sommige levensverhalen laten je niet los. Ze raken je, frustreren soms, maar laten vooral zien hoe krachtig en eigen iemand kan blijven – ook in kwetsbare omstandigheden. Dit is het verhaal van een dame met een bewogen leven, veel verlies, maar ook een onmiskenbare wilskracht en eigenheid. Als mentor loop ik een tijdje met haar mee. Een tijd vol zorgen, maar ook vol warme, menselijke momenten.

Soms kom je als mentor bij mensen thuis waarvan je van tevoren hoort dat het “lastig” kan zijn. Maar achter die eerste indruk zit vaak een verhaal, en soms zelfs een heel leven dat openbloeit zodra je de tijd neemt om écht te luisteren. Dit is zo’n ontmoeting, bij een bijzondere dame die me meteen raakte.

In mijn werk als mentor gaat het vaak om de praktische zaken: verzorging, verpleging, behandeling en begeleiding. Maar soms is het juist de persoonlijke aandacht, dat kleine extraatje, dat het grootste verschil maakt. In dit verhaal vertel ik je hoe een vrij eenvoudige daad – een beetje creatief denken en handelen – het leven van mijn cliënt Marlies een stukje mooier maakte. Want soms is het de moeite waard om even buiten de lijntjes te kleuren.

De eerste ontmoeting met Loes, een vrouw met een verstandelijke beperking die sinds kort onder mentorschap staat. Door ingrijpende veranderingen in haar leven – het verlies van haar vader en de opname van haar moeder met dementie – moest Loes verhuizen en werd ik als haar mentor aangesteld. Deze kennismaking is het begin van een vertrouwensband, waarin het opbouwen van contact en het aansluiten bij haar behoeftes centraal staan.

Dinsdagmiddag, 12:00 uur. Vandaag is een belangrijke dag voor mijn cliënt: zijn langverwachte verhuizing naar het verpleeghuis staat gepland. Een plek waar hij niet meer alleen zal zijn, waar zorg altijd dichtbij is en waar hij eindelijk weer onder de mensen kan komen. Maar zoals bij zoveel veranderingen in het leven, gaat ook deze stap niet zonder weerstand. Zijn stemming kan van het ene op het andere moment omslaan en ik weet nooit precies wat ik aantref als ik aanklop. Toch sta ik vol goede moed voor zijn deur, klaar om hem te begeleiden naar deze nieuwe fase in zijn leven.