Auteur

Soms neemt het leven onverwacht een scherpe wending, waardoor alles wat vanzelfsprekend leek, ineens op losse schroeven komt te staan. Zo verging het mij na een auto-ongeluk waarbij ik hersenletsel opliep. Werken kon niet meer — en dat was niet alleen een praktische verandering, maar ook een emotionele zoektocht. Want wat doe je, als je ineens niet meer mee kunt draaien op de manier die je gewend was?

Toch bleef diep vanbinnen het verlangen bestaan om van betekenis te zijn. Om er voor iemand te kunnen zijn. In dit blog vertel ik hoe ik via vrijwilligerswerk opnieuw invulling vond aan die wens — en hoe de bijzondere band met Frits, al vijftien jaar mijn cliënt, mijn leven verrijkt.

In de ouderenzorg draait het vaak om grote thema’s: gezondheid, veiligheid, zorgplannen. Maar tijdens mijn werk als mentor word ik er keer op keer aan herinnerd hoe belangrijk juist de kleine dingen zijn. Een goed gesprek, een helpende hand, of iets simpels als weten hoe laat het is. Hieronder mijn eerste ontmoeting met dhr. V. – een ontmoeting die me liet zien hoe een beetje aandacht en creatief meedenken al een groot verschil kunnen maken.

Als mentor sta je vaak naast iemand, niet ervoor. Je probeert te luisteren, aan te sluiten, te begrijpen. Maar wat als iemands wens haaks staat op wat goed en veilig is? Wat als 'thuis' geen plek meer is om naar terug te keren, maar iemand dat zelf niet (meer) ziet?
In dit verhaal neem ik je mee in een intens traject met een bijzondere cliënt. Een vrouw met een verleden van verslaving en vervuiling, maar ook met een glimlach die terugkomt zodra ze weer opbloeit in een veilige omgeving. Het is een verhaal over keuzes maken die wringen, over botsende belangen en over de menselijke kant van mentorschap.

In mijn werk als mentor gaat het vaak om de praktische zaken: verzorging, verpleging, behandeling en begeleiding. Maar soms is het juist de persoonlijke aandacht, dat kleine extraatje, dat het grootste verschil maakt. In dit verhaal vertel ik je hoe een vrij eenvoudige daad – een beetje creatief denken en handelen – het leven van mijn cliënt Marlies een stukje mooier maakte. Want soms is het de moeite waard om even buiten de lijntjes te kleuren.

De eerste ontmoeting met Loes, een vrouw met een verstandelijke beperking die sinds kort onder mentorschap staat. Door ingrijpende veranderingen in haar leven – het verlies van haar vader en de opname van haar moeder met dementie – moest Loes verhuizen en werd ik als haar mentor aangesteld. Deze kennismaking is het begin van een vertrouwensband, waarin het opbouwen van contact en het aansluiten bij haar behoeftes centraal staan.

Dinsdagmiddag, 12:00 uur. Vandaag is een belangrijke dag voor mijn cliënt: zijn langverwachte verhuizing naar het verpleeghuis staat gepland. Een plek waar hij niet meer alleen zal zijn, waar zorg altijd dichtbij is en waar hij eindelijk weer onder de mensen kan komen. Maar zoals bij zoveel veranderingen in het leven, gaat ook deze stap niet zonder weerstand. Zijn stemming kan van het ene op het andere moment omslaan en ik weet nooit precies wat ik aantref als ik aanklop. Toch sta ik vol goede moed voor zijn deur, klaar om hem te begeleiden naar deze nieuwe fase in zijn leven.